ในที่สุด หลังจากนั่งรถจนเริ่มเมื่อยก้น เราก็มาถึงยอดเขาโนริคุระแล้ว (ลงวันที่ 1 ตุลาคม 2019)

หลังจากนั่งรถบัสอย่างยาวนานก็มาถึงยอดเขาโนริคุระ หรือบางครั้งก็เรียกว่า “ทาตามิไดระ” (Tatamidaira) ซึ่งเป็นศูนย์รวมความเจริญในป่าและภูเขาแห่งนี้ คือมีร้านอาหาร ร้านของฝาก ห้องน้ำ ศาลเจ้าและที่พักเล็กๆ 2-3 แห่งสำหรับนักปีนเขา จากตรงนี่เองคือจุดสตาร์ทสำหรับการเดินเทรกและการปีนเขาลูกต่างๆในดินแดนใต้สุดของเทือกเขาเจแปนแอลป์ตอนเหนือแห่งนี้

พอมาถึง หลายๆคนอาจจะงงเหมือนแอดมินในตอนแรก มองไปทางไหนก็มีแต่ภูเขา แล้วตกลงยอดเขาโนริคุระเนี่ยมันยอดไหนกันแน่ คำตอบคือภูเขาโนริคุระ (Mt. Norikura) เป็นชื่อเรียกรวมๆเทือกเขาในแถบนี้ ซึ่งประกอบไปด้วยยอดเขาอีก 23 แห่ง โดยมียอดที่สูงที่สุดและนิยมปีนกันมากที่สุดคือยอดเขาเค็งกามิเนะ (Mt. Kengamine) ความสูง 3,026 ม. นอกจากนี้ก็ยังมียอดเขาต่างๆอีกมากมายที่แม้จะเป็นคนที่ไม่เคยออกกำลังกายเลยก็ปีนได้สบายๆเช่น ยอดเขามาโอ (Mt. Mao) ความสูง 2,763 ม. และยอดเขาไดโกะกุ (Mt. Daikoku) ความสูง 2,772 ม.

อีกอย่างหนึ่งที่นักท่องเที่ยวหลายคนไม่รู้ก็คือ ที่จริงแล้วยอดเขาโนริคุระตั้งอยู่คาบเกี่ยวกันระหว่างจังหวัดนากาโนะและกิฟุ สามารถเดินทางขึ้นมาได้จากทั้ง 2 ฝั่ง ดังนั้นของฝากและอาหารที่ขายอยู่ก็จะเป็นของขึ้นชื่อของทั้ง 2 จังหวัด

ทางเดินในช่วงแรก เต็มไปด้วยหินใหญ่น้อยระเกะระกะเต็มไปหมด และอย่างที่บอกไปว่าเป็นทางเดินในป่า เพราะฉะนั้นหากใครจะมาตามรอยเดินเทรก ก็ต้องเตรียมตัวมาให้พร้อมนะคะ คำถามที่พบบ่อยคือผู้ที่มีอายุสามารถมาเดินเทรกแบบนี้ได้มั๊ย คำตอบก็ขึ้นอยู่ความฟิตของแต่ละคน เพราะเท่าที่เห็นก็มีคุณลุงคุณป้ามาเดินเทรกกัน เยอะยิ่งกว่าคนหนุ่มสาวเสียอีก ถ้าร่างกายแข็งแรงก็ไม่มีปัญหา

เดินไปประมาณ 30 นาทีก็จะทะลุออกไปเจอถนนอีกครั้ง ให้เดินเลียบถนนไปทางซ้าย ผ่านทางเลี้ยวโค้งและมองหาทางเข้าเส้นทางเดินเทรกช่วงที่สองทางด้านซ้ายมือ ซึ่งอยู่ไม่ไกลจากป้ายรถบัส N-39 Hototokureijin (ในภาพด้านบน) จะสังเกตเห็นลูกศรสีแดงบนท่อระบายน้ำ

ระหว่างทางจะพบกับรูปหล่อนักพรต Hotokureijin（宝徳霊神）ซึ่งไม่มีข้อมูลอะไรกล่าวไว้มากนัก เพียงแต่บอกว่าในอดีตเป็นผู้ที่เปิดภูเขาโนริคุระให้คนทั่วไปได้เดินทางเข้ามาได้ ซึ่งแอดมินคิดว่าคงจะหมายถึงในอดีตที่การปีนเขาเป็นไปเพื่อจุดประสงค์ในการแสวงบุญ คือภูเขาเป็นที่สถิตของเทพเจ้า ดังนั้นไม่ใช่ว่าใครจะมาปีนก็มาได้ อย่างเช่นภูเขาบางแห่งก็ห้ามไม่ให้ผู้หญิงเข้า เป็นต้น

ทางออกเส้นทางเดินเทรกช่วงสุดท้าย

ทางเดินในช่วงสุดท้ายเป็นทางเดินในป่าที่มีต้นไม้หนาทึบมากกว่าที่ผ่านมา เมื่อถึงทางออกก็จะไปเจอกับถนนอีกอีกครั้ง ครั้งนี้ก็เช่นกัน ให้เดินเลียบถนนไปทางด้านซ้ายมือ ในที่สุดก็จะพบกับป้ายรถบัส N-38 Kuraigahara Sanso ที่กระท่อมหลังคาสีแดง เราสามารถนั่งพักเหนื่อย สั่งอะไรมารับประทานรอเวลารถบัสขากลับลงไปศูนย์ข้อมูลนักท่องเที่ยวโนริคุระได้

สำหรับเส้นทางเดินครั้งนี้ เราเลือกเดินลงเขาเพื่อที่จะได้ไม่เหนื่อยเกินไป แต่หากใครชอบความท้าทาย อยากจะเดินย้อนขึ้นเขาก็ไม่ว่ากัน

*จากโตเกียว สามารถนั่งรถบัสไปมัตสึโมโต้ได้โดยรถบัสสายมัตสึโมโต้ – ชินจูกุ